Nashville howdy and so long!

Onze laatste dag in Nashvile en we hebben het er flink van genomen. Tot een uur of vijf alleen maar rond gehangen op onze zonovergoten campground en niets maar dan ook niets gedaan naast ons gebruikelijke ritueeltjes en het was heerlijk! Alleen Ronnie hing een poos aan zijn mobieltje (the work has got to be done) en ik had een ‘emomomentje’ na wat appverkeer met het thuisfront. Al twee weken zonder de ‘beloved ones at home’ is ook niet zomaar wat😉. 

Eén van onze (talloze) klaverjaspotjes werd alleen even onderbroken door een Amerikaan die op nauwelijks verstaanbare wijze vroeg ‘whaat kainda music’ we played, want hij was in de veronderstelling ‘that we were musicians alright’. Op zich wel grappig hoe een kaartgroepje blijkbaar die indruk geeft. 

We gaan in de vooravond naar de hotspot van Nashville: Broadway. Waar New Orleans bekend staat om Bourbonstreet en Memphis Bealestreet heeft, zo is Nashville gezegend met Broadway. Ook hier hetzelfde principe: in elke kroeg livemuziek en dat aan beide kanten van de brede en lange straat. En hoewel country niet echt ons stijltje is (Boom verafschuwt het zelfs), vermaken we ons prima. Dolly Parton is duidelijk favoriet bij de Nashvillians: in meerdere kroegen proberen zangeressen (zonder de specifieke lichamelijke kenmerken van Dolly trouwens) haar ‘Jolene’ te vertolken. En hoewel het een doordeweekse dag is, is het enorm druk en puilen de kroegen uit. Yep. De Countryboys en girls know how to have a party!

Aan het einde van de avond lopen we nog even naar het Ryman Auditorium. Nashville’s beroemde concerthall. Ongeveer wat Paradiso voor Amsterdam is. En dan is het mooi geweest. Nashville was een mooi tussendoortje op onze Bluestrip (ook dankzij de Stones exhibit natuurlijk). Morgen rijden we naar Saint Louis en volgen we weer het spoor van de Blues. En een sausje Rock and Roll, want Saint Louis is de geboorteplaats van Chuck Berry. Hail Hail Rock and Roll!