The Blues: an introduction

That would be something! Drie weken lang met wat maatjes toeren door het Blueswalhalla. De weg volgen die jouw blues helden ooit hebben afgelegd vanuit de cottonfields in het Zuiden om uit te komen in de grote stad in het Noorden: Chicago. En om onderweg alles wat maar met 'the blues' te maken heeft in je op te nemen, zodat de verhalen die je nog alleen in boeken hebt gelezen of via (voornamelijk) elpees hebt gehoord, letterlijk een plek krijgen. That should be something!

Het moet ergens in het najaar van 2015 zijn ontstaan. In ons favoriete eetcafé Stoop en Stoop in Amsterdam. Onder het genot van de beste spareribs van Amsterdam en wat biertjes. Het idee! De idee! In het jaar dat ik 60 zou worden met 'ons bluesguys' te reizen door het land van de blues. En 'ons bluesguys' zijn Marc (Marcus voor intimi), Ernesto (Boom voor intimi), Ronald (Ronnie voor intimi) en ik (Bud voor intimi). En nu, in 2018, na een paar jaartjes voorbereiding, sparen, veel voorpret en talrijke porties spareribs en biertjes verder, is het zo ver. Ready for the Blues!

En zojuist hebben we de vlucht vanuit Amsterdam er op zitten. Het was een lange dag. Precies 24 uur in touw. Klokje rond! We gingen 23.00 uur Amerikaanse tijd, na wat biertjes, voortreffelijke spicy chicken wings, hamburgertjes en een hilarisch potje klaverjassen (met ‘kraken’ en ‘roem in hand’) naar bed. Morgen gaan we de camper ophalen,  na een ontbijtje met eggs, bacon, sausages, potatoe, salmon and onions. We zorgen goed voor ons zelf......:-). Eerste stop is Dallas. Daar combineren we een bezoek aan een middelbare-school-vriendin met de spirit van Stevie Ray Vaughan, alvorens we echt naar het diepe zuiden van de States gaan! In Dallas wacht ons trouwens een Tex-Mex BBQ! Er wordt ook goed voor ons gezorgd :-).

Dit is ons reisverslag. Vier mannen op reis in een camper. Van New Orleans naar Chicago. Op zoek naar de Blues. Now, ain’t that something!

Wim (Bud voor intimi).