Walking in Memphis

Vandaag hebben we wat stapjes buiten de bluesscene gemaakt. Na een goed ontbijtje, ‘served’ in de campground restaurant en ‘prepared’ door een (ik zeg het voorzichtig) wat norse en forse black lady, die na een goeie tip toch wat vrolijker wordt en zowaar ons nog uitnodigt voor ‘another round of coffee you gentlemen’, gaan we eerst op bezoek bij reverend Al Green.

Al Green is absoluut een grote naam in de Soulwereld. Naast zijn zangcarriere is hij dominee en heeft zijn eigen kerk gesticht: the full gospel Tabernakel church. De kerk is in een buitenwijk van South Memphis dus we zijn een beetje op ons hoede. Ons ritje door deze wijken geeft weer het beeld dat we al eerder zagen. Grote mooie poenerige huizen naast bouwvalletjes. En beide typen zijn bewoond. Kortom: de tegenstellingen zijn levensgroot. 

Na wat bij de kerk rondgelopen te hebben en foto’s te hebben geschoten gaan we op weg om een bezoekje te brengen aan nog een grootheid, maar dan uit de R&R: Elvis. Als je in Memphis bent, ontkom je niet aan The King. Nou heeft geen van ons vier iets met Elvis, maar ja als je toch in de buurt bent.... We doen Graceland op z’n Amerikaans. Zeg maar hoe een Amerikaan door Europa reist: even snel fotootjes nemen van een bezienswaardigheidje en klaar (‘Come on the bus is waiting’). In ons geval nemen we wat fotootjes van het landgoed uit onze RV en klaar.

Memphis is ook bekend om Sun Records. Hier namen alle grote rock and rolljongens in de begintijd van de R&R hun hits op. Jerry Lee Lewis (‘Great balls of Fire’), Carl Perkins (‘Blues suede shoes’) en Elvis dus. Maar ook een aantal niet onbelangrijke bluesboys zoals Howlin’ Wolf namen hier op. Een belangrijke plek dus in de geschiedenis van de popmuziek. Het label zelf is overgeplaatst naar Nashville maar het gebouw staat er gelukkig nog steeds. We lopen maar binnen en komen terecht in een soort van museum en een giftshop annex bar met heel veel merchandise. Het ziet er sfeervol en authentiek uit. Je proeft er de sfeer van hoe het er vroeger aan toe moest zijn gegaan. Hier was het begin van de witte Rock and Roll gevoed door de zwarte Blues. Of zoals Muddy Waters al zong: ‘The Blues had a baby and they named it Rock & Roll’.

We sluiten de dag en ons verblijf in Memphis af in Bealestreet (where else!). We nemen nog één keer de sfeer van ‘The Home of the Blues’ tot ons, voordat we voorlopig even afscheid nemen van de Blues trail. Op naar Nashville. Capitalcity of the Countrymusic en een beetje de city van Ilse the Lange.