Memphis in the Meantime

We verlaten Mississippi en vervolgen onze geweldige trip naar Memphis Tennesee. Als je Memphis zegt, dan denk je natuurlijk aan Bealestreet (home of the blues) Sun records, Stax records, Graceland (Elvis) maar ook het Lorraine Motel. In dat motel vind je nu het National Civil Rights Museum. Niet zomaar op deze plek, want op de kop af 50jaar geleden werd Martin Luther King hier neergeschoten. Een boeiend stad dus, waar we wel een paar daagjes blijven.

We staan op een KOA campground. Na onze ervaring met de campground in Clarksdale, hadden we wel behoefte aan wat meer luxe. En dat biedt KOA.
De ochtend begint weer goed. Ronnie heeft zich inmiddels ontpopt als de Master of the Eggs and Bacon Breakfast! Goeie bodem dus. Na het ontbijt is er het gebruikelijke potje Kraken (klaverjassen plus). We hebben vaste teams: Ronnie met Boompie en Marcus en ik. Hoewel we altijd ontzettend veel lol hebben tijdens het spel, gaat het er serieus en ongenadig hard aan toe. Als je maat moet maken en jij zit al in je kaarten te kijken, volgt er meteen een kruis. Afijn. Ik begrijp dat niet alle lezers van dit blogje dit kunnen volgen. Ander onderwerp dus. Marc en ik staan wel dik voor trouwens.....

Op naar downtown Memphis. Om taxikosten te besparen gaan we met de RV. We kunnen parkeren op een groot parkeerterrein om van daaruit een trammetje (trolley) te nemen. Sensible Ronnie heeft besloten om een paar balansdagen in te lassen. Hij is er ook wel het meest aan toe (haha). Maar het komt ons goed uit! Ronnie the Bobbie!

Onze eerste stop is de plek waar dominee King is neergeschoten. Mooi om te zien hoe ze het motel hebben weten om te bouwen tot een waardevol museum. Een prachtig eerbetoon aan de man wiens woorden echter nog steeds actueel zijn.... We maken het nu zelf dagelijks mee.

Aan de overkant van dit museum is een ander museum: the Blues Hall of Fame. Een mooi ingericht museum met vitrines die de tijdlijn van de blues volgen. Van de Delta blues tot de Chicagoblues en de moderne blues. Heel veel topstukken zoals originele gitaren van Albert Collins tot Johnny Winter en van Muddy Waters tot Stevie Ray Vaughan. We krijgen wat tips mee van een aardige meneer van respectabele leeftijd. Zo is het bijvoorbeeld onverstandig om zelf South Memphis in te gaan. Er is daar veel criminaliteit. Als we dus besluiten om even bij het hek te staan van Graceland en wat foto’s te maken van het megalomane complex (we gaan echt niet naar binnen!), moet dat ook het enige doel zijn in het Zuiden.... Maar dat voor morgen.

Bealestreet! Net als Bourbonstreet een iconische straat. De straat wordt aangekondigd met blauwe neonletters op een enorme boog over de breedte van de straat als Home of the Blues. We vinden een prima plek in een café aan de straatkant met uitzicht op al het volk dat langs loopt. Achter  in het café speelt een southern rockbandje. Ok. Wij hebben wat kleine hangbuikjes (met ons zelfbeeld is niets aan de hand) maar als je ziet wat er allemaal voorbij komt..... Amerikanen zijn echt de dikste mensen ter wereld. En dan echt dik hè. 

Voor ons op de straat doen de beroemde Bealestreet Flippers hun kunsten. Terwijl wij aan ons biertje zitten en een diet coke voor Ronnie, maken zij jumps en salto’s over de lengte van de straat. Zie het als de vrije oefening op de mat bij turnen maar dan echt swingend en spectaculair. We kijken vol verbazing naar die gasten en de voorbijgangers en nemen uiteraard een Bealstreet Burger.

Bealestreet swingt sowieso. Elk kroegje een band. Er zijn wat luxere tenten zoals BB King’s Bluesclub, maar ook kleine jukejoints en patio’s. Maar overal is de muziek kwalitatief erg goed. Een hoog niveau, met musici uit allerlei delen van de USA. Dat heeft Bealestreet voor op Bourbonstreet, waar meer de lokale bandjes de boventoon voeren. Wij belanden uiteindelijk in Café152. Hier speelt Blind Mississippi Morris met zijn band. Hij is een virtuoos op de mondharmonica en is een volle neef van Willie Dixon. Dat laatste is natuurlijk een belangrijker feit. 

Ronnie brengt ons safe en sound terug naar de campground. Een afsluitend potje kraken zit er niet meer in. Too tired! ‘Memphis in the meantime’ day one was a good time!