Blog van Ronnie!

Ingezonden stuk

Normaal gesproken zijn de stukjes die je leest van de hand van Bud, echter vandaag komt het van de hand van de overige 3 BB’s.

Na de ochtendroutine, lees ontbijtje, koffietje en het onvermijdelijke potje klaverjassen, hebben we onze Irakese taxivriend gebeld om ons wederom naar New Orleans te vervoeren. Ditmaal werden we afgezet op de boulevard langs de Mississippi. Al snel was er weer honger maar vooral dorst bij ons allemaal, dus een restaurantje gezocht en gevonden. Dat het midden in een bouwput lag zonder enig uitzicht was voor niemand een probleem.

Na een paar biertjes en kippenvleugels door naar het House of Blues, de tempel van de bluesmuziek. Er was een soundcheck bezig dus naar binnen mochten we niet, maar dat mocht de pret niet drukken. Vervolgens op weg naar Frenchmen Street, best een eind lopen nog. Vlakbij Frenchmen Street werd onze aandacht getrokken door een live bandje en besloten we om nog maar een biertje te nemen in het Market Café, want daar was het.

De gitarist van de band had overduidelijk geen blues achtergrond, de rest, een dreadlock zanger/drummer, een al wat oudere toetsenist en de bassist wel. Mark en Ernesto gingen even smoezen met de zanger/drummer en plotseling kreeg Wim de Gibson van de niet- blues gitarist in zijn handen gedrukt.
Het publiek regeerde enthousiast, de overige bandleden kregen een opleving en na afloop van het eerste nummer werd Wim duidelijk gemaakt dat hij nog een nummer moest spelen.... en nog een....en nog een.

William from Amsterdam speelt in New Orleans een zaaltje plat, het was prachtig om te zien. Toen de band ging pauzeren mocht ie pas weg, maar zelden hebben we Wim zo zien stralen en terecht.

Het was een geweldig leuke middag/vooravond. Zodirect gaan we weer, benieuwd wat er nu weer allemaal gaat gebeuren.

Ronnie